zostawić coś w spokoju

См. также в других словарях:

• zostawić — dk VIa, zostawićwię, zostawićwisz, zostawićstaw, zostawićwił, zostawićwiony zostawiać ndk I, zostawićam, zostawićasz, zostawićają, zostawićaj, zostawićał, zostawićany 1. «przynieść coś i położyć, nie wziąć, nie zabrać czegoś ze sobą, nie ruszyć… …   Słownik języka polskiego

• zostawić — 1. Zostawić coś czasowi, własnemu losowi, własnemu biegowi, biegowi zdarzeń «przestać się czymś interesować; nie interweniować»: Zrezygnowałem więc, bo nie potrafię się bronić, gdy podli plugawcy chcą mnie wykończyć (...). Wszystko zostawiłem… …   Słownik frazeologiczny

• zostawić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zostawiać{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}nie zostawić {{/stl 7}}{{stl 8}}{na kimś} {{/stl 8}}{{stl 7}}suchej nitki {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zostawić {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zostawiać — 1. Zostawić coś czasowi, własnemu losowi, własnemu biegowi, biegowi zdarzeń «przestać się czymś interesować; nie interweniować»: Zrezygnowałem więc, bo nie potrafię się bronić, gdy podli plugawcy chcą mnie wykończyć (...). Wszystko zostawiłem… …   Słownik frazeologiczny

• spokój — 1. Dać komuś (święty) spokój «przestać się wtrącać do kogoś, nie przeszkadzać komuś, nie niepokoić kogoś»: (...) dajcie mi święty spokój, sami sobie właźcie do zimnej wody, jeśli wola, a mnie nie zawracajcie głowy. Z. Żurakowska, Jutro. 2. Dać… …   Słownik frazeologiczny

• pozostawić — dk VIa, pozostawićwię, pozostawićwisz, pozostawićstaw, pozostawićwił, pozostawićwiony pozostawiać ndk I, pozostawićam, pozostawićasz, pozostawićają, pozostawićaj, pozostawićał, pozostawićany 1. «nie zabrać czegoś lub kogoś ze sobą, nie ruszyć z… …   Słownik języka polskiego

• iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego

• odchrzanić się — dk VIa, odchrzanić sięnię się, odchrzanić sięnisz się, odchrzanić sięchrzań się, odchrzanić sięnił się posp. «zostawić kogoś, coś w spokoju; odczepić się» Odchrzań się od mojej dziewczyny …   Słownik języka polskiego

• odpalantować — dk IV, odpalantowaćtuję, odpalantowaćtujesz, odpalantowaćtuj, odpalantowaćował, odpalantowaćowany rzad. odpalantowywać ndk VIIIa, odpalantowaćowuję, odpalantowaćowujesz, odpalantowaćowuj, odpalantowaćywał, odpalantowaćywany 1. posp. «odpowiedzieć …   Słownik języka polskiego

• odpieprzyć — dk VIb, odpieprzyćrzę, odpieprzyćrzysz, odpieprzyćpieprz, odpieprzyćrzył, odpieprzyćrzony odpieprzać ndk I, odpieprzyćam, odpieprzyćasz, odpieprzyćają, odpieprzyćaj, odpieprzyćał, odpieprzyćany 1. wulg. «zrobić coś szybko, niestarannie, niedbale» …   Słownik języka polskiego

• odpierdolić — dk VIa, odpierdolićlę, odpierdolićlisz, odpierdolićol, odpierdolićlił, odpierdolićlony odpierdalać ndk I, odpierdolićam, odpierdolićasz, odpierdolićają, odpierdolićaj, odpierdolićał, odpierdolićany, wulg. «zrobić coś szybko, niestarannie,… …   Słownik języka polskiego